hræra

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈr̥aiːra/
    Rhymes: -aiːra

Etymology 1

Verb

hræra (weak verb, third-person singular past indicative hrærði, supine hrært)[1]

  1. to stir [with dative]
  2. to move emotionally, stir [with accusative]
    Synonym: snerta
    Þú hefur hrært mig.
    You have moved me.
Conjugation
hræra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hræra
supine sagnbót hrært
present participle
hrærandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hræri hrærði hræri hrærði
þú hrærir hrærðir hrærir hrærðir
hann, hún, það hrærir hrærði hræri hrærði
plural við hrærum hrærðum hrærum hrærðum
þið hrærið hrærðuð hrærið hrærðuð
þeir, þær, þau hræra hrærðu hræri hrærðu
imperative boðháttur
singular þú hrær (þú), hrærðu
plural þið hrærið (þið), hræriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrærast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hrærast
supine sagnbót hrærst
present participle
hrærandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hrærist hrærðist hrærist hrærðist
þú hrærist hrærðist hrærist hrærðist
hann, hún, það hrærist hrærðist hrærist hrærðist
plural við hrærumst hrærðumst hrærumst hrærðumst
þið hrærist hrærðust hrærist hrærðust
þeir, þær, þau hrærast hrærðust hrærist hrærðust
imperative boðháttur
singular þú hrærst (þú), hrærstu
plural þið hrærist (þið), hræristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hrærður hrærð hrært hrærðir hrærðar hrærð
accusative
(þolfall)
hrærðan hrærða hrært hrærða hrærðar hrærð
dative
(þágufall)
hrærðum hrærðri hrærðu hrærðum hrærðum hrærðum
genitive
(eignarfall)
hrærðs hrærðrar hrærðs hrærðra hrærðra hrærðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hrærði hrærða hrærða hrærðu hrærðu hrærðu
accusative
(þolfall)
hrærða hrærðu hrærða hrærðu hrærðu hrærðu
dative
(þágufall)
hrærða hrærðu hrærða hrærðu hrærðu hrærðu
genitive
(eignarfall)
hrærða hrærðu hrærða hrærðu hrærðu hrærðu
Derived terms

Etymology 2

Noun

hræra f (genitive singular hræru, nominative plural hrærur)

  1. a mix; something stirred together
  2. mortar
    Synonyms: steypuhræra, steypublanda
Declension
Declension of hræra (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hræra hræran hrærur hrærurnar
accusative hræru hræruna hrærur hrærurnar
dative hræru hrærunni hrærum hrærunum
genitive hræru hrærunnar hræra hræranna

References

  1. ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)