hræringur
Icelandic
Etymology
From hræra (“to stir”) + -ingur.
Noun
hræringur m (genitive singular hrærings, nominative plural hræringar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hræringur | hræringurinn | hræringar | hræringarnir |
| accusative | hræring | hræringinn | hræringa | hræringana |
| dative | hræringi | hræringnum | hræringum | hræringunum |
| genitive | hrærings | hræringsins | hræringa | hræringanna |