hraukur
Icelandic
Etymology
From Old Norse hraukr (“pile”), from Proto-Germanic *hraukaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥øyːkʏr/
Noun
hraukur m (genitive singular hrauks, nominative plural hraukar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hraukur | hraukurinn | hraukar | hraukarnir |
| accusative | hrauk | hraukinn | hrauka | hraukana |
| dative | hrauk, hrauki | hrauknum | hraukum | hraukunum |
| genitive | hrauks | hrauksins | hrauka | hraukanna |