hrúga

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈr̥uːa/
  • Rhymes: -uːa

Etymology 1

From Old Norse hrúga, from Proto-Germanic *hrūgǭ.

Noun

hrúga f (genitive singular hrúgu, nominative plural hrúgur)

  1. heap, pile
    Synonyms: hraukur, stafli, hlaði
Declension
Declension of hrúga (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hrúga hrúgan hrúgur hrúgurnar
accusative hrúgu hrúguna hrúgur hrúgurnar
dative hrúgu hrúgunni hrúgum hrúgunum
genitive hrúgu hrúgunnar hrúgna, hrúga hrúgnanna, hrúganna

Etymology 2

Verb

hrúga (weak verb, third-person singular past indicative hrúgaði, supine hrúgað)

  1. to heap, throw in a heap [with dative]
Conjugation
hrúga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hrúga
supine sagnbót hrúgað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hrúgandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hrúga hrúgaði hrúgi hrúgaði
þú hrúgar hrúgaðir hrúgir hrúgaðir
hann, hún, það hrúgar hrúgaði hrúgi hrúgaði
plural við hrúgum hrúguðum hrúgum hrúguðum
þið hrúgið hrúguðuð hrúgið hrúguðuð
þeir, þær, þau hrúga hrúguðu hrúgi hrúguðu
imperative boðháttur
singular þú hrúga (þú), hrúgaðu
plural þið hrúgið (þið), hrúgiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrúgast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hrúgast
supine sagnbót hrúgast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hrúgandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hrúgast hrúgaðist hrúgist hrúgaðist
þú hrúgast hrúgaðist hrúgist hrúgaðist
hann, hún, það hrúgast hrúgaðist hrúgist hrúgaðist
plural við hrúgumst hrúguðumst hrúgumst hrúguðumst
þið hrúgist hrúguðust hrúgist hrúguðust
þeir, þær, þau hrúgast hrúguðust hrúgist hrúguðust
imperative boðháttur
singular þú hrúgast (þú), hrúgastu
plural þið hrúgist (þið), hrúgisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrúgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hrúgaður hrúguð hrúgað hrúgaðir hrúgaðar hrúguð
accusative
(þolfall) 		hrúgaðan hrúgaða hrúgað hrúgaða hrúgaðar hrúguð
dative
(þágufall) 		hrúguðum hrúgaðri hrúguðu hrúguðum hrúguðum hrúguðum
genitive
(eignarfall) 		hrúgaðs hrúgaðrar hrúgaðs hrúgaðra hrúgaðra hrúgaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hrúgaði hrúgaða hrúgaða hrúguðu hrúguðu hrúguðu
accusative
(þolfall) 		hrúgaða hrúguðu hrúgaða hrúguðu hrúguðu hrúguðu
dative
(þágufall) 		hrúgaða hrúguðu hrúgaða hrúguðu hrúguðu hrúguðu
genitive
(eignarfall) 		hrúgaða hrúguðu hrúgaða hrúguðu hrúguðu hrúguðu
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.