huþ
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *hunþu.
Pronunciation
- IPA(key): /xuːθ/, [huːθ]
Noun
hūþ f (nominative plural hūþe or hūþa)
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hūþ | hūþa, hūþe |
| accusative | hūþe | hūþa, hūþe |
| genitive | hūþe | hūþa |
| dative | hūþe | hūþum |
Old Swedish
Etymology
From Old Norse húð, from Proto-Germanic *hūdiz.
Noun
hūþ f
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hūþ | hūþin | hūþi(r), -e(r) | hūþina(r), hūþena(r) |
| accusative | hūþ | hūþina, -ena | hūþi(r), -e(r) | hūþina(r), hūþena(r) |
| dative | hūþ | hūþinni, -inne | hūþum, -om | hūþumin, -omen |
| genitive | hūþa(r) | hūþinna(r) | hūþa | hūþanna |
Descendants
- Swedish: hud