iman

See also: Iman, imán, and íman
Languages (14)
English
Azerbaijani • Basque • Cebuano • Crimean Tatar • Dongxiang • French • Higaonon • Indonesian • Italian • Malay • Quechua • Romanian • Turkish
Page categories

English

Etymology 1

From Arabic إِيمَان (ʔīmān, “faith, belief”).

Noun

iman (countable and uncountable, plural imans)

  1. (Islam, uncountable) Pious adherence to the Islamic faith.
  2. (Islam, countable) A believer in the Islamic faith.
    Synonym: mu'min

Etymology 2

Noun

iman (plural imans)

  1. Archaic form of imam.

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

From Arabic إِيمَان (ʔīmān).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

  1. (Islam) faith; faithfulness; religious firmness; strength of one's faith
    Synonyms: inanma, etiqad

Declension

Declension of iman
singular plural
nominative imanimanlar
definite accusative imanıimanları
dative imanaimanlara
locative imandaimanlarda
ablative imandanimanlardan
definite genitive imanınimanların
Possessive forms of iman
nominative
singular plural
mənim (“my”) imanım imanlarım
sənin (“your”) imanın imanların
onun (“his/her/its”) imanı imanları
bizim (“our”) imanımız imanlarımız
sizin (“your”) imanınız imanlarınız
onların (“their”) imanı or imanları imanları
accusative
singular plural
mənim (“my”) imanımı imanlarımı
sənin (“your”) imanını imanlarını
onun (“his/her/its”) imanını imanlarını
bizim (“our”) imanımızı imanlarımızı
sizin (“your”) imanınızı imanlarınızı
onların (“their”) imanını or imanlarını imanlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) imanıma imanlarıma
sənin (“your”) imanına imanlarına
onun (“his/her/its”) imanına imanlarına
bizim (“our”) imanımıza imanlarımıza
sizin (“your”) imanınıza imanlarınıza
onların (“their”) imanına or imanlarına imanlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) imanımda imanlarımda
sənin (“your”) imanında imanlarında
onun (“his/her/its”) imanında imanlarında
bizim (“our”) imanımızda imanlarımızda
sizin (“your”) imanınızda imanlarınızda
onların (“their”) imanında or imanlarında imanlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) imanımdan imanlarımdan
sənin (“your”) imanından imanlarından
onun (“his/her/its”) imanından imanlarından
bizim (“our”) imanımızdan imanlarımızdan
sizin (“your”) imanınızdan imanlarınızdan
onların (“their”) imanından or imanlarından imanlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) imanımın imanlarımın
sənin (“your”) imanının imanlarının
onun (“his/her/its”) imanının imanlarının
bizim (“our”) imanımızın imanlarımızın
sizin (“your”) imanınızın imanlarınızın
onların (“their”) imanının or imanlarının imanlarının

Derived terms

Further reading

  • “iman” in Obastan.com.

Basque

Pronunciation

  • IPA(key): /iman/ [i.mãn]
  • Rhymes: -iman, -an
  • Hyphenation: i‧man

Etymology 1

From Spanish imán.

Noun

iman inan

  1. magnet
Declension
Declension of iman (inanimate, ending in consonant)
indefinite singular plural
absolutive iman imana imanak
ergative imanek imanak imanek
dative imani imanari imanei
genitive imanen imanaren imanen
comitative imanekin imanarekin imanekin
causative imanengatik imanarengatik imanengatik
benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
instrumental imanez imanaz imanez
inessive imanetan imanean imanetan
locative imanetako imaneko imanetako
allative imanetara imanera imanetara
terminative imanetaraino imaneraino imanetaraino
directive imanetarantz imanerantz imanetarantz
destinative imanetarako imanerako imanetarako
ablative imanetatik imanetik imanetatik
partitive imanik — —
prolative imantzat — —

Etymology 2

Noun

iman anim

  1. imam
Declension
Declension of iman (animate, ending in consonant)
indefinite singular plural
absolutive iman imana imanak
ergative imanek imanak imanek
dative imani imanari imanei
genitive imanen imanaren imanen
comitative imanekin imanarekin imanekin
causative imanengatik imanarengatik imanengatik
benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
instrumental imanez imanaz imanez
inessive imanengan imanarengan imanengan
locative — — —
allative imanengana imanarengana imanengana
terminative imanenganaino imanarenganaino imanenganaino
directive imanenganantz imanarenganantz imanenganantz
destinative imanenganako imanarenganako imanenganako
ablative imanengandik imanarengandik imanengandik
partitive imanik — —
prolative imantzat — —

Cebuano

Pronunciation

  • Hyphenation: i‧man

Noun

iman

  1. magnet

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic إِيمَان (ʔīmān).

Pronunciation

  • Hyphenation: i‧man

Noun

iman

  1. (Islam) faith

Declension

Declension of iman
singular plural
nominative iman imanlar
genitive imannıñ imanlarnıñ
dative imanğa imanlarğa
accusative imannı imanlarnı
locative imanda imanlarda
ablative imandan imanlardan

Derived terms

References

Dongxiang

Etymology

From Proto-Mongolic *ïmaxan cognate with Khitan 𘱑𘯺 (*êm a), related through borrowing or inheritance with Proto-Turkic *ɨmga.

Compare Mongolian ямаа (jamaa), Old Turkic 𐰢𐰍𐰀 ((a)mɣa).

Pronunciation

  • IPA(key): /iˈmɑŋ/

Noun

iman

  1. goat
    nengoude kuruchin kun ghoni iman fugie zharuzhi aye giene.
    The person who has enough financial resources will slaughter a sheep, a goat and a cow for the festival.

French

Noun

iman m (plural imans)

  1. alternative spelling of imam

Further reading

Higaonon

Adverb

iman

  1. now
  2. today

Indonesian

Etymology

From Arabic إيمان (ʔīmān).

Pronunciation

Noun

iman (plural iman-iman)

  1. faith
    1. a trust or confidence in the intentions or abilities of a person, object, or ideal from prior empirical evidence
    2. a conviction about abstractions, ideas, or beliefs, without empirical evidence, experience, or observation

Derived terms

  • beriman
  • berimankan
  • imani
  • keimanan

Further reading

Italian

Noun

iman m (invariable)

  1. imam
    Synonyms: (standard) imam, (archaic) imano

See also

Anagrams

Malay

Etymology

From Arabic إِيمَان (ʔīmān).

Noun

iman (plural iman-iman)

  1. faith

Quechua

Noun

iman

  1. third-person singular possessive form of nominative of ima

Romanian

Noun

iman m (plural imani)

  1. alternative form of imam

Declension

Declension of iman
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative iman imanul imani imanii
genitive-dative iman imanului imani imanilor
vocative imanule imanilor

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ایمان (iman), from Arabic إِيمَان (ʔīmān).

Noun

iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

  1. faith

Derived terms

  • imanca
  • imanken
  • imanla
  • imanlı
  • imansa
  • imansız

References

  • Nişanyan, Sevan (2002–) “iman”, in Nişanyan Sözlük
  • Redhouse, James W. (1890) “ایمان”, in A Turkish and English Lexicon‎[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 307
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.