imbricus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɪm.brɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈim.bri.kus]
Adjective
imbricus (feminine imbrica, neuter imbricum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | imbricus | imbrica | imbricum | imbricī | imbricae | imbrica | |
| genitive | imbricī | imbricae | imbricī | imbricōrum | imbricārum | imbricōrum | |
| dative | imbricō | imbricae | imbricō | imbricīs | |||
| accusative | imbricum | imbricam | imbricum | imbricōs | imbricās | imbrica | |
| ablative | imbricō | imbricā | imbricō | imbricīs | |||
| vocative | imbrice | imbrica | imbricum | imbricī | imbricae | imbrica | |
Related terms
References
- “imbricus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- imbricus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.