imperitus
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪm.pɛˈriː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [im.peˈriː.t̪us]
Adjective
imperītus (feminine imperīta, neuter imperītum, comparative imperītior, superlative imperītissimus, adverb imperītē); first/second-declension adjective
- unskilled
- unfamiliar, ignorant of, unacquainted with, inexperienced
- Synonyms: hospes, inexpertus
- Antonym: expertus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | imperītus | imperīta | imperītum | imperītī | imperītae | imperīta | |
| genitive | imperītī | imperītae | imperītī | imperītōrum | imperītārum | imperītōrum | |
| dative | imperītō | imperītae | imperītō | imperītīs | |||
| accusative | imperītum | imperītam | imperītum | imperītōs | imperītās | imperīta | |
| ablative | imperītō | imperītā | imperītō | imperītīs | |||
| vocative | imperīte | imperīta | imperītum | imperītī | imperītae | imperīta | |
Descendants
References
- “imperitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “imperitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- imperitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to have had no experience of the world: (rerum) imperitum esse
- to have had no experience of the world: (rerum) imperitum esse