ineenlopen
Dutch
Etymology
Inherited from Middle Dutch inêenlôpen. Equivalent to ineen (“together”) + lopen (“to walk”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɪnˈeːnˌloː.pə(n)/
- Hyphenation: in‧een‧lo‧pen
Verb
ineenlopen
Conjugation
| Conjugation of ineenlopen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ineenlopen | |||
| past singular | liep ineen | |||
| past participle | ineengelopen | |||
| infinitive | ineenlopen | |||
| gerund | ineenlopen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | loop ineen | liep ineen | ineenloop | ineenliep |
| 2nd person sing. (jij) | loopt ineen, loop ineen2 | liep ineen | ineenloopt | ineenliep |
| 2nd person sing. (u) | loopt ineen | liep ineen | ineenloopt | ineenliep |
| 2nd person sing. (gij) | loopt ineen | liept ineen | ineenloopt | ineenliept |
| 3rd person singular | loopt ineen | liep ineen | ineenloopt | ineenliep |
| plural | lopen ineen | liepen ineen | ineenlopen | ineenliepen |
| subjunctive sing.1 | lope ineen | liepe ineen | ineenlope | ineenliepe |
| subjunctive plur.1 | lopen ineen | liepen ineen | ineenlopen | ineenliepen |
| imperative sing. | loop ineen | |||
| imperative plur.1 | loopt ineen | |||
| participles | ineenlopend | ineengelopen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||