ingerlékeny
Hungarian
Etymology
ingerel (“to irritate”) + -ékeny (adjective-forming suffix denoting ability or tendency)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈiŋɡɛrleːkɛɲ]
- Hyphenation: in‧ger‧lé‧keny
- Rhymes: -ɛɲ
Adjective
ingerlékeny (comparative ingerlékenyebb, superlative legingerlékenyebb)
- irritable, excitable, short-tempered, petulant (easily irritated or annoyed)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ingerlékeny | ingerlékenyek |
| accusative | ingerlékenyet | ingerlékenyeket |
| dative | ingerlékenynek | ingerlékenyeknek |
| instrumental | ingerlékennyel | ingerlékenyekkel |
| causal-final | ingerlékenyért | ingerlékenyekért |
| translative | ingerlékennyé | ingerlékenyekké |
| terminative | ingerlékenyig | ingerlékenyekig |
| essive-formal | ingerlékenyként | ingerlékenyekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | ingerlékenyben | ingerlékenyekben |
| superessive | ingerlékenyen | ingerlékenyeken |
| adessive | ingerlékenynél | ingerlékenyeknél |
| illative | ingerlékenybe | ingerlékenyekbe |
| sublative | ingerlékenyre | ingerlékenyekre |
| allative | ingerlékenyhez | ingerlékenyekhez |
| elative | ingerlékenyből | ingerlékenyekből |
| delative | ingerlékenyről | ingerlékenyekről |
| ablative | ingerlékenytől | ingerlékenyektől |
| non-attributive possessive – singular |
ingerlékenyé | ingerlékenyeké |
| non-attributive possessive – plural |
ingerlékenyéi | ingerlékenyekéi |
Derived terms
- ingerlékenyen
- ingerlékenység
Further reading
- ingerlékeny in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.