inmundiga
Swedish
Etymology
in (“in”) + mund (“mouth (archaic)”)
Verb
inmundiga (present inmundigar, preterite inmundigade, supine inmundigat, imperative inmundiga)
- to eat or drink (something); to consume (something)
Usage notes
Often used as jocular formality.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inmundiga | inmundigas | ||
| supine | inmundigat | inmundigats | ||
| imperative | inmundiga | — | ||
| imper. plural1 | inmundigen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inmundigar | inmundigade | inmundigas | inmundigades |
| ind. plural1 | inmundiga | inmundigade | inmundigas | inmundigades |
| subjunctive2 | inmundige | inmundigade | inmundiges | inmundigades |
| present participle | inmundigande | |||
| past participle | inmundigad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.