innominabilis
Latin
Etymology
in- (“un-”) + nōminābilis (“nameable”), from nōminō (“I name”) + -bilis (“-able”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.noː.mɪˈnaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.no.miˈnaː.bi.lis]
Adjective
innōminābilis (neuter innōminābile); third-declension two-termination adjective
- (post-classical) unnameable
- Antonym: (Late Latin) nōminābilis
- (post-classical) nameless, unnamed
- Synonym: innōminātus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | innōminābilis | innōminābile | innōminābilēs | innōminābilia | |
| genitive | innōminābilis | innōminābilium | |||
| dative | innōminābilī | innōminābilibus | |||
| accusative | innōminābilem | innōminābile | innōminābilēs innōminābilīs |
innōminābilia | |
| ablative | innōminābilī | innōminābilibus | |||
| vocative | innōminābilis | innōminābile | innōminābilēs | innōminābilia | |
Related terms
Descendants
- → English: innominable
- → Italian: innominabile (learned)
References
- “innominabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- innominabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.