nominabilis
Latin
Etymology
From nōminō (“I name”) (stem nōminā-) + -bilis (“-able”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [noː.mɪˈnaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [no.miˈnaː.bi.lis]
Adjective
nōminābilis (neuter nōminābile); third-declension two-termination adjective
- (Late Latin) nameable
- Antonym: (post-Classical) innōminābilis
- (Medieval Latin) famous, renowned
- Synonyms: celeber, fāmōsus, nōtus
- Antonyms: ignōtus, incognitus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | nōminābilis | nōminābile | nōminābilēs | nōminābilia | |
| genitive | nōminābilis | nōminābilium | |||
| dative | nōminābilī | nōminābilibus | |||
| accusative | nōminābilem | nōminābile | nōminābilēs nōminābilīs |
nōminābilia | |
| ablative | nōminābilī | nōminābilibus | |||
| vocative | nōminābilis | nōminābile | nōminābilēs | nōminābilia | |
Related terms
Descendants
- → English: nominable
- → French: nominable
- → Italian: nominabile (learned)
References
- "nominabilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- nominabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.