insancıl

Turkish

Etymology

From insan (human) +‎ -cıl.

Pronunciation

  • IPA(key): /insanˈdʒɯl/

Adjective

insancıl

  1. humane

Declension

Predicative forms of insancıl
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) insancılım insancıl mıyım?
sen (you are) insancılsın insancıl mısın?
o (he/she/it is) insancıl / insancıldır insancıl mı?
biz (we are) insancılız insancıl mıyız?
siz (you are) insancılsınız insancıl mısınız?
onlar (they are) insancıl(lar) insancıl(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) insancıldım insancıl mıydım?
sen (you were) insancıldın insancıl mıydın?
o (he/she/it was) insancıldı insancıl mıydı?
biz (we were) insancıldık insancıl mıydık?
siz (you were) insancıldınız insancıl mıydınız?
onlar (they were) insancıldılar insancıl mıydılar?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) insancılmışım insancıl mıymışım?
sen (you were) insancılmışsın insancıl mıymışsın?
o (he/she/it was) insancılmış insancıl mıymış?
biz (we were) insancılmışız insancıl mıymışız?
siz (you were) insancılmışsınız insancıl mıymışsınız?
onlar (they were) insancılmışlar insancıl mıymışlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) insancılsam insancıl mıysam?
sen (if you) insancılsan insancıl mıysan?
o (if he/she/it) insancılsa insancıl mıysa?
biz (if we) insancılsak insancıl mıysak?
siz (if you) insancılsanız insancıl mıysanız?
onlar (if they) insancılsalar insancıl mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

References