insurreccionar
Catalan
Etymology
From insurrecció + -ar.
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [in.su.rək.si.uˈna]
- IPA(key): (Balearic) [in.su.rək.si.oˈna]
- IPA(key): (Valencia) [in.su.rek.si.oˈnaɾ]
- Homophone: insurreccionà
- Rhymes: -a(ɾ)
Verb
insurreccionar (first-person singular present insurrecciono, first-person singular preterite insurreccioní, past participle insurreccionat); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /o/
- (transitive) to cause to rise up
Conjugation
Conjugation of insurreccionar (first conjugation)
Further reading
- “insurreccionar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “insurreccionar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “insurreccionar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “insurreccionar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish
Etymology
From insurrección + -ar.
Pronunciation
- IPA(key): /insureɡθjoˈnaɾ/ [ĩn.su.reɣ̞.θjoˈnaɾ] (Spain)
- IPA(key): /insureɡsjoˈnaɾ/ [ĩn.su.reɣ̞.sjoˈnaɾ] (Latin America, Philippines)
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: in‧su‧rrec‧cio‧nar
Verb
insurreccionar (first-person singular present insurrecciono, first-person singular preterite insurreccioné, past participle insurreccionado)
Conjugation
Conjugation of insurreccionar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of insurreccionar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive insurreccionar | dative | insurreccionarme | insurreccionarte | insurreccionarle, insurreccionarse | insurreccionarnos | insurreccionaros | insurreccionarles, insurreccionarse |
| accusative | insurreccionarme | insurreccionarte | insurreccionarlo, insurreccionarla, insurreccionarse | insurreccionarnos | insurreccionaros | insurreccionarlos, insurreccionarlas, insurreccionarse | |
| with gerund insurreccionando | dative | insurreccionándome | insurreccionándote | insurreccionándole, insurreccionándose | insurreccionándonos | insurreccionándoos | insurreccionándoles, insurreccionándose |
| accusative | insurreccionándome | insurreccionándote | insurreccionándolo, insurreccionándola, insurreccionándose | insurreccionándonos | insurreccionándoos | insurreccionándolos, insurreccionándolas, insurreccionándose | |
| with informal second-person singular tú imperative insurrecciona | dative | insurreccióname | insurrecciónate | insurrecciónale | insurrecciónanos | not used | insurrecciónales |
| accusative | insurreccióname | insurrecciónate | insurrecciónalo, insurrecciónala | insurrecciónanos | not used | insurrecciónalos, insurrecciónalas | |
| with informal second-person singular vos imperative insurreccioná | dative | insurreccioname | insurreccionate | insurreccionale | insurreccionanos | not used | insurreccionales |
| accusative | insurreccioname | insurreccionate | insurreccionalo, insurreccionala | insurreccionanos | not used | insurreccionalos, insurreccionalas | |
| with formal second-person singular imperative insurreccione | dative | insurreccióneme | not used | insurrecciónele, insurrecciónese | insurrecciónenos | not used | insurreccióneles |
| accusative | insurreccióneme | not used | insurrecciónelo, insurrecciónela, insurrecciónese | insurrecciónenos | not used | insurrecciónelos, insurrecciónelas | |
| with first-person plural imperative insurreccionemos | dative | not used | insurreccionémoste | insurreccionémosle | insurreccionémonos | insurreccionémoos | insurreccionémosles |
| accusative | not used | insurreccionémoste | insurreccionémoslo, insurreccionémosla | insurreccionémonos | insurreccionémoos | insurreccionémoslos, insurreccionémoslas | |
| with informal second-person plural imperative insurreccionad | dative | insurreccionadme | not used | insurreccionadle | insurreccionadnos | insurreccionaos | insurreccionadles |
| accusative | insurreccionadme | not used | insurreccionadlo, insurreccionadla | insurreccionadnos | insurreccionaos | insurreccionadlos, insurreccionadlas | |
| with formal second-person plural imperative insurreccionen | dative | insurrecciónenme | not used | insurrecciónenle | insurrecciónennos | not used | insurrecciónenles, insurrecciónense |
| accusative | insurrecciónenme | not used | insurrecciónenlo, insurrecciónenla | insurrecciónennos | not used | insurrecciónenlos, insurrecciónenlas, insurrecciónense | |
Further reading
- “insurreccionar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024