intuír

Galician

Etymology

From Latin intuērī (“I look upon; I contemplate”).

Verb

intuír (first-person singular present intúo, first-person singular preterite intuín, past participle intuído)

  1. to know intuitively

Conjugation

    Conjugation of intuír (u becomes ú when stressed)
Singular Plural
First-person
(eu) 		Second-person
(ti) 		Third-person
(el / ela / Vde.) 		First-person
(nós) 		Second-person
(vós) 		Third-person
(eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal intuír
Personal intuír intuíres intuír intuírmos intuírdes intuíren
Gerund
intuíndo
Past participle
Masculine intuído intuídos
Feminine intuída intuídas
Indicative
Present intúo intúes intúe intuímos intuídes intúen
Imperfect intuía intuías intuía intuïamos intuïades intuían
Preterite intuín intuíches intuíu intuímos intuístes intuíron
Pluperfect intuíra intuíras intuíra intuiramos intuirades intuíran
Future intuirei intuirás intuirá intuiremos intuiredes intuirán
Conditional intuiría intuirías intuiría intuiriamos intuiriades intuirían
Subjunctive
Present intúa intúas intúa intuamos intuades intúan
Imperfect intuíse intuíses intuíse intuísemos intuísedes intuísen
Future intuír intuíres intuír intuírmos intuírdes intuíren
Imperative
Affirmative intúe intúa intuamos intuíde intúan
Negative (non) non intúas non intúa non intuamos non intuades non intúan
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.