irón
See also: iron
Hungarian
Etymology
Contraction of író ón (“writing tin”), created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈiroːn]
- Rhymes: -oːn
Noun
irón (plural irónok)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | irón | irónok |
| accusative | irónt | irónokat |
| dative | irónnak | irónoknak |
| instrumental | irónnal | irónokkal |
| causal-final | irónért | irónokért |
| translative | irónná | irónokká |
| terminative | irónig | irónokig |
| essive-formal | irónként | irónokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | irónban | irónokban |
| superessive | irónon | irónokon |
| adessive | irónnál | irónoknál |
| illative | irónba | irónokba |
| sublative | irónra | irónokra |
| allative | irónhoz | irónokhoz |
| elative | irónból | irónokból |
| delative | irónról | irónokról |
| ablative | iróntól | irónoktól |
| non-attributive possessive – singular |
iróné | irónoké |
| non-attributive possessive – plural |
irónéi | irónokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | irónom | irónjaim |
| 2nd person sing. | irónod | irónjaid |
| 3rd person sing. | irónja | irónjai |
| 1st person plural | irónunk | irónjaink |
| 2nd person plural | irónotok | irónjaitok |
| 3rd person plural | irónjuk | irónjaik |
Further reading
- irón in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.