iudicialis
Latin
Etymology
iūdicium (“judgment”, “trial”) + -ālis (“-al”, “pertaining to”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [juː.dɪ.kiˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ju.d̪i.t͡ʃiˈaː.lis]
Adjective
iūdiciālis (neuter iūdiciāle, adverb iūdiciāliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | iūdiciālis | iūdiciāle | iūdiciālēs | iūdiciālia | |
| genitive | iūdiciālis | iūdiciālium | |||
| dative | iūdiciālī | iūdiciālibus | |||
| accusative | iūdiciālem | iūdiciāle | iūdiciālēs iūdiciālīs |
iūdiciālia | |
| ablative | iūdiciālī | iūdiciālibus | |||
| vocative | iūdiciālis | iūdiciāle | iūdiciālēs | iūdiciālia | |
Synonyms
- (belonging to the courts): iūdiciārius
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “iudicialis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "iudicialis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)