izin

See also: izin-

Azerbaijani

Alternative forms

  • izn

Etymology

From Arabic إِذْن (ʔiḏn).

Pronunciation

  • IPA(key): [iˈzin]
  • Hyphenation: i‧zin
  • Audio:(file)

Noun

izin (definite accusative izni, plural izinlər)

  1. permission
    Synonyms: (more common) icazə, (less common) rüsxət
    Allahın izni ilə ― God willing (literally, “with God's permission”)

Declension

Declension of izin
singular plural
nominative izinizinlər
definite accusative izniizinləri
dative iznəizinlərə
locative izindəizinlərdə
ablative izindənizinlərdən
definite genitive izninizinlərin
Possessive forms of izin
nominative
singular plural
mənim (“my”) iznim izinlərim
sənin (“your”) iznin izinlərin
onun (“his/her/its”) izni izinləri
bizim (“our”) iznimiz izinlərimiz
sizin (“your”) izniniz izinləriniz
onların (“their”) izni or izinləri izinləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) iznimi izinlərimi
sənin (“your”) iznini izinlərini
onun (“his/her/its”) iznini izinlərini
bizim (“our”) iznimizi izinlərimizi
sizin (“your”) izninizi izinlərinizi
onların (“their”) iznini or izinlərini izinlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) iznimə izinlərimə
sənin (“your”) izninə izinlərinə
onun (“his/her/its”) izninə izinlərinə
bizim (“our”) iznimizə izinlərimizə
sizin (“your”) izninizə izinlərinizə
onların (“their”) izninə or izinlərinə izinlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) iznimdə izinlərimdə
sənin (“your”) iznində izinlərində
onun (“his/her/its”) iznində izinlərində
bizim (“our”) iznimizdə izinlərimizdə
sizin (“your”) izninizdə izinlərinizdə
onların (“their”) iznində or izinlərində izinlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) iznimdən izinlərimdən
sənin (“your”) iznindən izinlərindən
onun (“his/her/its”) iznindən izinlərindən
bizim (“our”) iznimizdən izinlərimizdən
sizin (“your”) izninizdən izinlərinizdən
onların (“their”) iznindən or izinlərindən izinlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) iznimin izinlərimin
sənin (“your”) izninin izinlərinin
onun (“his/her/its”) izninin izinlərinin
bizim (“our”) iznimizin izinlərimizin
sizin (“your”) izninizin izinlərinizin
onların (“their”) izninin or izinlərinin izinlərinin

Derived terms

Further reading

  • “izin” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic إِذْن (ʔiḏn).

Pronunciation

  • Hyphenation: i‧zin

Noun

izin

  1. permission

Declension

Declension of izin
singular plural
nominative izin izinler
genitive izinniñ izinlerniñ
dative izinge izinlerge
accusative izinni izinlerni
locative izinde izinlerde
ablative izinden izinlerden

Derived terms

References

Indonesian

Alternative forms

Etymology

Inherited from Malay izin, from Arabic إِذْن (ʔiḏn).[1] Semantic loan from Dutch consent.[2]

Pronunciation

Noun

izin (plural izin-izin)

  1. (law) license; permit; permission
  2. (aviation) allowance
  3. (medicine, pharmacy) consent

Verb

izin

  1. (intransitive) to ask for permission
    Synonym: minta izin
    Ibu, saya izin ke kamar mandi.
    Ma'am, can I go to the bathroom?

Derived terms

  • izin edar
  • izin ekspor
  • izin impor
  • izin kelas
  • izin keluar
  • izin keramaian
  • izin lingkungan
  • izin lokasi
  • izin masuk
  • izin mendirikan bangunan
  • izin mengemudi
  • izin operasi
  • izin operasional
  • izin pemanfaatan kayu
  • izin pendirian usaha
  • izin praktik
  • izin prinsip bank
  • izin resmi
  • izin tambang
  • izin terbang
  • izin terbang diplomatik
  • izin terbit
  • izin tertulis
  • izin tinggal tetap
  • izin usaha
  • izin usaha bank

References

  1. ^ Erwina Burhanuddin, Abdul Gaffar Ruskhan, R.B. Chrismanto (1993) Penelitian kosakata bahasa Arab dalam bahasa Indonesia [Research on Arabic vocabulary in Indonesian]‎[1], Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, →ISBN, →OCLC
  2. ^ Kwik Khing Djoen (1923) “consent”, in Kitab Vortaro: Segala Perkatahan-Perkatahan Asing Jang Soeda Oemoem Di Goena Ken Di Dalem Soerat-Soerat Kabar Melayoe, Batavia: Sin Po, page 69

Further reading

Malay

Etymology

Borrowed from Arabic إِذْن (ʔiḏn).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈizɪn]
  • Hyphenation: izin

Noun

izin (Jawi spelling ايذين, plural izin-izin)

  1. (law) permission
  2. (medicine, pharmacy) consent

Derived terms

Further reading

Northern Kurdish

Etymology

From Arabic إِذْن (ʔiḏn, “permission”).

Noun

izin f

  1. permission

Turkish

Pronunciation

  • IPA(key): [iˈzin]
  • Hyphenation: i‧zin

Etymology 1

From Ottoman Turkish اذن (izn, izin, “permission; acquiescence”), from Arabic إِذْن (ʔiḏn, “permission”).

Noun

izin (definite accusative izni, plural izinler)

  1. permission
  2. leave of absence
    Dün, işten izin aldım.
    Yesterday I took a day off work.
Declension
Declension of izin
singular plural
nominative izin izinler
definite accusative izni izinleri
dative izne izinlere
locative izinde izinlerde
ablative izinden izinlerden
genitive iznin izinlerin
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular iznim izinlerim
2nd singular iznin izinlerin
3rd singular izni izinleri
1st plural iznimiz izinlerimiz
2nd plural izniniz izinleriniz
3rd plural izinleri izinleri
definite accusative
singular plural
1st singular iznimi izinlerimi
2nd singular iznini izinlerini
3rd singular iznini izinlerini
1st plural iznimizi izinlerimizi
2nd plural izninizi izinlerinizi
3rd plural izinlerini izinlerini
dative
singular plural
1st singular iznime izinlerime
2nd singular iznine izinlerine
3rd singular iznine izinlerine
1st plural iznimize izinlerimize
2nd plural izninize izinlerinize
3rd plural izinlerine izinlerine
locative
singular plural
1st singular iznimde izinlerimde
2nd singular izninde izinlerinde
3rd singular izninde izinlerinde
1st plural iznimizde izinlerimizde
2nd plural izninizde izinlerinizde
3rd plural izinlerinde izinlerinde
ablative
singular plural
1st singular iznimden izinlerimden
2nd singular izninden izinlerinden
3rd singular izninden izinlerinden
1st plural iznimizden izinlerimizden
2nd plural izninizden izinlerinizden
3rd plural izinlerinden izinlerinden
genitive
singular plural
1st singular iznimin izinlerimin
2nd singular izninin izinlerinin
3rd singular izninin izinlerinin
1st plural iznimizin izinlerimizin
2nd plural izninizin izinlerinizin
3rd plural izinlerinin izinlerinin
Synonyms

References

Etymology 2

Noun

izin

  1. inflection of iz:
    1. genitive singular
    2. second-person singular possessive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.