اذن
Ottoman Turkish
Etymology 1
Borrowed from Arabic إِذْن (ʔiḏn, “permission, authorization”), verbal noun from أَذِنَ (ʔaḏina, “to give permission”).
Noun
اذن • (izn or izin) (definite accusative اذنی (izni), plural اذنلر (iznler))
- permission, authorization, leave, a formal consent from someone in authority
- acquiescence, sufferance, a tacit, silent, or passive assent or submission
- (military) discharge, dismissal, the act of releasing a member of the army
Derived terms
- اذن آلمق (izn almak, “to obtain leave”)
- اذن ویرمك (izn virmek, “to permit, to give permission”)
- اذنسز (iznsiz, “without permission, unauthorized”)
- اذننامه (iznname, “letter of discharge”)
Descendants
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “izin”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2282
- Devellioğlu, Ferit (1962) “izn”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 569
- Kélékian, Diran (1911) “اذن”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 64
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Permissio”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1281
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “اذن”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 120
- Nişanyan, Sevan (2002–) “izin”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “اذن”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 54
Etymology 2
Borrowed from Arabic أُذُن (ʔuḏun) or أُذْن (ʔuḏn, “ear”), from Proto-Semitic *ʔuḏn- (“ear”).
Noun
اذن • (üzn) (definite accusative اذنی (üznü), plural آذان (azan))
- ear, the organ that enables hearing and body balance using the vestibular system
- ear, that which resembles in shape or position the ear of an animal, like a lug or a handle
- Synonym: قولاق (kulak)
Descendants
- Turkish: üzn
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “üzn”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5073
- Devellioğlu, Ferit (1962) “üzn”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[6] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1360
- Kélékian, Diran (1911) “اذن”, in Dictionnaire turc-français[7] (in French), Constantinople: Mihran, page 64
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Auris”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[8], Vienna, column 107
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “اذن”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[9], Vienna, column 120
- Redhouse, James W. (1890) “اذن”, in A Turkish and English Lexicon[10], Constantinople: A. H. Boyajian, page 55
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic إِذْن (ʔiḏn).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ˈʔiðn/, /ˈʔizn/
- (Dari, formal) IPA(key): [ʔɪzn]
- (Iran, formal) IPA(key): [ʔezn]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʔizn]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | iḏn, izn |
| Dari reading? | izn |
| Iranian reading? | ezn |
| Tajik reading? | izn |
Noun
اِذْن • (ezn)
Urdu
Etymology
Borrowed from Classical Persian اِذْن (izn), from Arabic إِذْن (ʔiḏn).
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /ɪzn/
Noun
اِذْن • (izn) m (Hindi spelling इज़न)