قولاق

Khalaj

Noun

قوُلاق (qulaq) (definite accusative قوُلاقؽ, plural قوُلاقلار)

  1. Arabic spelling of qulaq (ear)

Declension

Declension of قولاق
singular plural
nominative قولاق قولاقلار
genitive قولاقؽݧ قولاقلارؽݧ
dative قولاققا قولاقلارقا
definite accusative قولاقؽ قولاقلارؽ
locative قولاقچا قولاقلارچا
ablative قولاقدا قولاقلاردا
instrumental قولاقلا قولاقلارلا
equative قولاقوارا قولاقلاروارا

Ottoman Turkish

Etymology 1

Inherited from Old Anatolian Turkish قلاق (qulaq, ear), from Proto-Turkic *kulkak (ear).

Noun

قولاق • (kulak) (definite accusative قولاغی (kulağı), plural قولاقلر (kulaklar))

  1. ear, the organ that enables hearing and body balance using the vestibular system
    Synonyms: اذن (üzn), گوش (güş)
  2. ear, that which resembles in shape or position the ear of an animal, like a lug or a handle
    Synonym: اذن (üzn)
  3. (by extension) hearing, the sense used to perceive sound through an organ, such as the ear
    Synonym: استماع (istimaʼ)
Derived terms
  • آیی قولاغی (ayı kulağı, bear's ear, auricula)
  • اشك قولاغی (eşek kulağı, centaury)
  • بالق قولاغی (balık kulağı, mussel shell)
  • طاوشان قولاغی (tavşan kulağı, sowbread)
  • فاره قولاغی (fare kulağı, sweet marjoram)
  • قوزی قولاغی (kuzı kulağı, red sorrel)
  • قولاغنه سویلمك (kulağına söylemek, to whisper)
  • قولاغنه صوقمق (kulağına sokmak, to push or force into one's ear)
  • قولاغه قاچان (kulağa kaçan, earwig)
  • قولاغی دلیك (kulağı delik, whose ear is open)
  • قولاق آصمق (kulak asmak, to lend ear, listen)
  • قولاق اوتی (kulak otu, houseleek)
  • قولاق اورمق (kulak urmak, to listen)
  • قولاق اوغلدیسی (kulak uğuldusu, booming in the ear)
  • قولاق بتی (kulak biti, earwig)
  • قولاق توزی (kulak tözü, rear of the ear)
  • قولاق طوتمق (kulak tutmak, to listen carefully)
  • قولاق طولدرمق (kulak doldurmak, to fill the ear)
  • قولاق قبارتمق (kulak kabartmak, to prick up one's ears)
  • قولاق یومشاغی (kulak yumşağı, lobe of the ear)
  • قولاقسز (kulaksız, earless)
  • قولاقلاشمق (kulaklaşmak, to whisper together)
  • قولاقلق (kulaklık, small slip of paper)
  • قولاقلو (kulaklı, eared, possessed of ears)
  • قولاقچین (kulakçin, appendage to a cap)
  • یلپازه قولاق (yelpaze kulak, very large ear)
Descendants
  • Turkish: kulak
  • Armenian: խուլախ (xulax)

Further reading

Etymology 2

From قول (kol, arm) +‎ ـاق (-ak, noun and adjective diminutive suffix).

Adjective

قولاق • (kolak)

  1. one-armed, armless, arm-crippled, having lost one or both arms
    Synonym: چولاق (çolak)
  2. one-handed, handless, hand-crippled, having lost one or both hands
    Synonym: چولاق (çolak)
Descendants

Further reading