jöstur
Icelandic
Etymology
From Old Norse jǫstr, from Proto-Germanic *jestuz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈjœstʏr/
- Rhymes: -œstʏr
Noun
jöstur m (genitive singular jastar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | jöstur | jösturinn |
| accusative | jöst | jöstinn |
| dative | jösti1 | jöstinum1 |
| genitive | jastar | jastarins |
1A guess; not attested.