jamar
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *jāmar, from Proto-Germanic *jēmaraz.
Noun
jāmar m or n
Descendants
Old Saxon
Alternative forms
- giamar
Etymology
From Proto-West Germanic *jāmar, from Proto-Germanic *jēmaraz.
Noun
jāmar n
Derived terms
- jāmarmōd
Descendants
- (Middle Low German: jâmer, jammer)
Slovene
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /jáːmar/
Noun
jȃmar m anim
Declension
| Masculine anim., soft o-stem | |||
|---|---|---|---|
| nom. sing. | jámar | ||
| gen. sing. | jámarja | ||
| singular | dual | plural | |
| nominative (imenovȃlnik) |
jámar | jámarja | jámarji |
| genitive (rodȋlnik) |
jámarja | jámarjev | jámarjev |
| dative (dajȃlnik) |
jámarju | jámarjema | jámarjem |
| accusative (tožȋlnik) |
jámarja | jámarja | jámarje |
| locative (mẹ̑stnik) |
jámarju | jámarjih | jámarjih |
| instrumental (orọ̑dnik) |
jámarjem | jámarjema | jámarji |
Further reading
- “jamar”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU (in Slovene), 2014–2025
Swedish
Verb
jamar
- present indicative of jama