jongleren

Dutch

Alternative forms

  • jongleeren (archaic)

Etymology

Borrowed from French jongler.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌjɔŋˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: jong‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

jongleren

  1. (intransitive, transitive, also figurative) to juggle

Conjugation

Conjugation of jongleren (weak)
infinitive jongleren
past singular jongleerde
past participle gejongleerd
infinitive jongleren
gerund jongleren n
present tense past tense
1st person singular jongleer jongleerde
2nd person sing. (jij) jongleert, jongleer2 jongleerde
2nd person sing. (u) jongleert jongleerde
2nd person sing. (gij) jongleert jongleerde
3rd person singular jongleert jongleerde
plural jongleren jongleerden
subjunctive sing.1 jonglere jongleerde
subjunctive plur.1 jongleren jongleerden
imperative sing. jongleer
imperative plur.1 jongleert
participles jonglerend gejongleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.