Old Czech
Etymology
From křik + -núti.
Pronunciation
- IPA(key): (13th CE) /ˈkr̝̊iknuːci/
- IPA(key): (15th CE) /ˈkr̝̊iknau̯ci/
Verb
křiknúti pf (perfective křičěti)
- perfective form of křičěti
Conjugation
Conjugation of křiknúti (class II)
| infinitive
|
supine
|
verbal noun
|
| křiknúti
|
křiknút
|
křičenie, křiknutie
|
|
|
Present
|
Imperative
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| 1st person
|
křiknu |
křiknevě (-va) |
křiknem (-me/-my)
|
— |
křikněvě (-va) |
křikněm (-me/-my)
|
| 2nd person
|
křikneš |
křikneta |
křiknete
|
křikni |
křikněta |
křikněte
|
| 3rd person
|
křikne |
křikneta |
křiknú
|
křikni |
křikněta |
křikněte
|
|
|
Sigmatic aorist
|
Asigmatic aorist
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| 1st person
|
křičech, křiknuch |
křičechově, křiknuchově (-va) |
křičechom, křiknuchom (-me/-my)
|
křik |
křikově (-va) |
křikom (-me/-my)
|
| 2nd person
|
křiče, křiknu |
křičesta, křiknusta (-šta) |
křičeste, křiknuste (-šte)
|
křiče |
křičeta |
křičete
|
| 3rd person
|
křiče, křiknu |
křičesta, křiknusta (-šta) |
křičechu, křiknuchu
|
křiče |
křičeta |
křiku (-ú)
|
|
|
Imperfect
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
| 1st person
|
křikniech |
křikniechově (-va) |
křikniechom (-me/-my)
|
| 2nd person
|
křiknieše |
křikniešta (-sta) |
křikniešte (-ste)
|
| 3rd person
|
křiknieše |
křikniešta (-sta) |
křikniechu
|
|
|
L-participle
|
Passive participle
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| Masculine
|
křikl, křiknul
|
křikla, křiknula
|
křikli, křiknuli
|
křičen, křiknut
|
křičena, křiknuta
|
křičeni, křiknuti
|
| Feminine
|
křikla, křiknula
|
křikle, křiknule
|
křikly, křiknuly
|
křičena, křiknuta
|
křičeně, křiknutě
|
křičeny, křiknuty
|
| Neuter
|
křiklo, křiknulo
|
křikle, křiknule
|
křikla, křiknula
|
křičeno, křiknuto
|
křičeně, křiknutě
|
křičena, křiknuta
|
|
|
Nt-participle
|
S-participle
|
| Singular
|
Dual
|
Plural
|
Singular
|
Dual
|
Plural
|
| Masculine
|
křikna
|
křiknúce
|
křik, křiknuv
|
křikše, křiknuvše
|
| Feminine
|
křiknúci
|
křikši, křiknuvši
|
| Neuter
|
křikna, křiknúci
|
křik, křiknuv, křikši, křiknuvši
|
Note: This table shows the most common forms of křiknúti around the 13th/14th century. See also Appendix:Old Czech verbs and Appendix:Old Czech pronunciation.
Descendants
References