Czech
Etymology
Inherited from Old Czech kašlati, from Proto-Slavic *kašьľati.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkaʃlat]
- Hyphenation: ka‧š‧lat
Verb
kašlat impf (perfective zakašlat or vykašlat)
- to cough
- (colloquial) to not care
- Synonyms: prdět, srát, péct
- Kašlu na to! ― Screw it!
Conjugation
Conjugation of kašlat
| infinitive
|
kašlat, kašlati
|
active adjective
|
kašlající
|
| verbal noun
|
—
|
passive adjective
|
—
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
kašlu |
kašleme |
— |
kašlejme, kašleme
|
| 2nd person
|
kašleš |
kašlete |
kašlej, kašli |
kašlejte, kašlete
|
| 3rd person
|
kašle |
kašlou |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive kašlat.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
kašlal |
kašlali |
kašlán |
kašláni
|
| masculine inanimate
|
kašlaly |
kašlány
|
| feminine
|
kašlala |
kašlána
|
| neuter
|
kašlalo |
kašlala |
kašláno |
kašlána
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
kašlaje |
—
|
| feminine + neuter singular
|
kašlajíc |
—
|
| plural
|
kašlajíce |
—
|
|
Further reading