kamperen

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French camper.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɑmˈpeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: kam‧pe‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

kamperen

  1. (intransitive) to camp, camp put, encamp, go camping
    We kampeerden in de bergen tijdens onze vakantie.
    We camped in the mountains during our vacation.
    Ze kampeert graag in het bos.
    She likes to camp out in the forest.
    Hij kampeerde op de camping voor een week.
    He encamped at the campground for a week.

Conjugation

Conjugation of kamperen (weak)
infinitive kamperen
past singular kampeerde
past participle gekampeerd
infinitive kamperen
gerund kamperen n
present tense past tense
1st person singular kampeer kampeerde
2nd person sing. (jij) kampeert, kampeer2 kampeerde
2nd person sing. (u) kampeert kampeerde
2nd person sing. (gij) kampeert kampeerde
3rd person singular kampeert kampeerde
plural kamperen kampeerden
subjunctive sing.1 kampere kampeerde
subjunctive plur.1 kamperen kampeerden
imperative sing. kampeer
imperative plur.1 kampeert
participles kamperend gekampeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • → Papiamentu: kamper, kampeeren
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.