kanin

See also: känin

Danish

Etymology

Via Middle Low German kanīn, konīn from Old French connil, connin, from Latin cunīculus (rabbit). Compare also Norwegian kanin, Swedish kanin, German Kaninchen, and Dutch konijn.

Pronunciation

  • IPA(key): [kʰaˈniˀn]
  • Rhymes: -in

Noun

kanin c (singular definite kaninen, plural indefinite kaniner)

  1. rabbit

Declension

Declension of kanin
common
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative kanin kaninen kaniner kaninerne
genitive kanins kaninens kaniners kaninernes

References

Finnish

Noun

kanin

  1. genitive singular of kani

Anagrams

Malay

Etymology

From English canine, from Latin caninus (of the dog, dog-like).

Pronunciation

  • (Johor-Selangor) IPA(key): /kanen/
  • (Riau-Lingga) IPA(key): /kanɪn/
  • Rhymes: -anen, -nen, -en

Adjective

kanin (Jawi spelling کانين)

  1. canine (pertaining to dogs)

Noun

kanin (Jawi spelling کانين, plural kanin-kanin)

  1. canine (dog or wolf)

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

From Middle Low German kanīn, konīn, from Old French connin, connil, from Latin cuniculus.

Noun

kanin m (definite singular kaninen, indefinite plural kaniner, definite plural kaninene)

  1. a rabbit (mammal)

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Middle Low German kanīn, konīn, from Old French connin, connil, from Latin cuniculus.

Noun

kanin m (definite singular kaninen, indefinite plural kaninar, definite plural kaninane)

  1. a rabbit (mammal)

Derived terms

References

Swedish

Etymology

From Middle Low German kanīn, konīn, from Old French connin, connil, from Latin cuniculus.

Pronunciation

  • IPA(key): /kaniːn/
  • Audio:(file)

Noun

kanin c

  1. a rabbit
    Han klappade den gulliga kaninen
    He petted the cute rabbit
    Mina kaniner gillar morötter och att skutta runt
    My rabbits like carrots and hopping around
    Kaninen knaprade på en morot
    The rabbit nibbled on a carrot
  2. (slang) one million kronor

Declension

Derived terms

Descendants

  • Finnish: kaniini, kani

See also

References

Tagalog

Alternative forms

Etymology

From Proto-Southern-Philippine *kaʔən-ən, from Proto-Austronesian *kaən-ən (be eaten by someone; cooked rice). Equivalent to the syncopic form of kainin (thing to be eaten), from kain. Compare Yami kanen, Ilocano kanen, Kapampangan kanan, Bikol Central kaonon, Cebuano kan-on, Hiligaynon kan-on, Tausug kaunun, and Paiwan kanen.

Pronunciation

  • (Standard Tagalog) IPA(key): /ˈkanin/ [ˈkaː.n̪ɪn̪]
  • Rhymes: -anin
  • Syllabification: ka‧nin

Noun

kanin (Baybayin spelling ᜃᜈᜒᜈ᜔)

  1. cooked rice
    Synonyms: sinaing, morisketa, (obsolete) maluto
  2. (obsolete) food; viand
    Synonym: pagkain

Derived terms

See also

Verb

kanin (complete kinain, progressive kinakain, contemplative kakanin, Baybayin spelling ᜃᜈᜒᜈ᜔)

  1. archaic form of kainin
    • 1905, Ang Dating Biblia, Kawikaan 23:6:
      Huwag mong kanin ang tinapay niya na may masamang mata, ni nasain mo man ang kaniyang mga masarap na pagkain.
      Do not eat the food of a begrudging host, do not crave his delicacies;
    • 1905, Ang Dating Biblia, Marcos 14:14:
      At kanilang kakanin ang laman sa gabing yaon, na inihaw sa apoy, at tinapay na walang lebadura, kakanin nilang kaulam ng mapapait na gulay.
      That same night they are to eat the meat roasted over the fire, along with bitter herbs, and bread made without yeast.
    • 1905, Ang Dating Biblia, Mateo 6:31:
      Kaya huwag kayong mangabalisa, na mangagsabi, Ano ang aming kakanin? o, Ano ang aming iinumin? o, Ano ang aming daramtin?
      So do not worry, saying, ‘What shall we eat?’ or ‘What shall we drink?’ or ‘What shall we wear?’

Derived terms

  • pakakanin
  • pakanin

References