kapotlachen

Dutch

Etymology

Compound of kapot (broken, defective) +‎ lachen (to laugh).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

kapotlachen

  1. (reflexive, figuratively) to laugh one's head off, die laughing
    Synonym: doodlachen
    De peuter lachte zich kapot om de volwassenen.The toddler laughed his head off at the grown-ups.

Conjugation

Conjugation of kapotlachen (weak, separable)
infinitive kapotlachen
past singular lachte kapot
past participle kapotgelacht
infinitive kapotlachen
gerund kapotlachen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lach kapot lachte kapot kapotlach kapotlachte
2nd person sing. (jij) lacht kapot, lach kapot2 lachte kapot kapotlacht kapotlachte
2nd person sing. (u) lacht kapot lachte kapot kapotlacht kapotlachte
2nd person sing. (gij) lacht kapot lachte kapot kapotlacht kapotlachte
3rd person singular lacht kapot lachte kapot kapotlacht kapotlachte
plural lachen kapot lachten kapot kapotlachen kapotlachten
subjunctive sing.1 lache kapot lachte kapot kapotlache kapotlachte
subjunctive plur.1 lachen kapot lachten kapot kapotlachen kapotlachten
imperative sing. lach kapot
imperative plur.1 lacht kapot
participles kapotlachend kapotgelacht
1) Archaic. 2) In case of inversion.