keblük
Hungarian
Etymology
From the kebl- stem of kebel (“bosom”) + -ük (“their”, possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛblyk]
- Hyphenation: keb‧lük
Noun
keblük
- third-person plural single-possession possessive of kebel
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | keblük | — |
| accusative | keblüket | — |
| dative | keblüknek | — |
| instrumental | keblükkel | — |
| causal-final | keblükért | — |
| translative | keblükké | — |
| terminative | keblükig | — |
| essive-formal | keblükként | — |
| essive-modal | keblükül | — |
| inessive | keblükben | — |
| superessive | keblükön | — |
| adessive | keblüknél | — |
| illative | keblükbe | — |
| sublative | keblükre | — |
| allative | keblükhöz | — |
| elative | keblükből | — |
| delative | keblükről | — |
| ablative | keblüktől | — |
| non-attributive possessive – singular |
keblüké | — |
| non-attributive possessive – plural |
keblükéi | — |