kesin

See also: keşin and Kesin

Finnish

Etymology 1

Noun

kesin

  1. instructive plural of kesä

Etymology 2

Verb

kesin

  1. first-person singular present/past indicative of kesiä

Anagrams

Turkish

Etymology

Related to kesmek (“to cut”).

Pronunciation

  • Hyphenation: ke‧sin

Adjective

kesin

  1. certain, definitive
    Synonyms: belli, bariz
    kesin delil
    direct evidence
    kesin hüküm
    final decision

Declension

Predicative forms of kesin
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) kesinim kesin miyim?
sen (you are) kesinsin kesin misin?
o (he/she/it is) kesin / kesindir kesin mi?
biz (we are) kesiniz kesin miyiz?
siz (you are) kesinsiniz kesin misiniz?
onlar (they are) kesin(ler) kesin(ler) mi?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) kesindim kesin miydim?
sen (you were) kesindin kesin miydin?
o (he/she/it was) kesindi kesin miydi?
biz (we were) kesindik kesin miydik?
siz (you were) kesindiniz kesin miydiniz?
onlar (they were) kesindiler kesin miydiler?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) kesinmişim kesin miymişim?
sen (you were) kesinmişsin kesin miymişsin?
o (he/she/it was) kesinmiş kesin miymiş?
biz (we were) kesinmişiz kesin miymişiz?
siz (you were) kesinmişsiniz kesin miymişsiniz?
onlar (they were) kesinmişler kesin miymişler?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) kesinsem kesin miysem?
sen (if you) kesinsen kesin miysen?
o (if he/she/it) kesinse kesin miyse?
biz (if we) kesinsek kesin miysek?
siz (if you) kesinseniz kesin miyseniz?
onlar (if they) kesinseler kesin miyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.