ketill

See also: Ketill

Icelandic

Etymology

From Old Norse ketill.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈcʰɛːtɪtl/

Noun

ketill m (genitive singular ketils, nominative plural katlar)

  1. kettle
  2. boiler
    Synonym: gufuketill

Declension

Declension of ketill (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ketill ketillinn katlar katlarnir
accusative ketil ketilinn katla katlana
dative katli katlinum kötlum kötlunum
genitive ketils ketilsins katla katlanna

Derived terms

  • falla allur ketill í eld (to become stupefied, to be thunderstruck)
  • hraðsuðuketill (electric kettle)
  • teketill (teapot)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *katilaz, whence also Finnish kattila, Gothic 𐌺𐌰𐍄𐌹𐌻𐍃 (katils) and Old English ċietel; an early loan in Germanic from Latin catillus, diminutive of catīnus and in Slavic languages (compare Russian котёл (kotjól)).

Noun

ketill m (genitive ketils, plural katlar)

  1. kettle, cauldron
    Synonym: hverr
  2. baptismal font

Declension

Declension of ketill (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ketill ketillinn katlar katlarnir
accusative ketil ketilinn katla katlana
dative katli katlinum kǫtlum kǫtlunum
genitive ketils ketilsins katla katlanna

Derived terms

  • Hrafnketill, Hrafnkell
  • Ulfketill, Ulfkell
  • Þórketill, Þórkell

Descendants

  • Icelandic: ketill
  • Faroese: ketil
  • Norwegian:
    Bokmål: kjele, kjel
    Nynorsk: kjele, kjel, kjêle, kjêl
  • Swedish: kætil
  • Elfdalian: ketil
  • Old Danish: kiæthæl
  • Gutnish: kättl, kätel, kätil, kätul
  • Middle English: ketel (conflated with Old English cytel, cetel)

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “ketill”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive