Reconstruction:Proto-Germanic/katilaz
Proto-Germanic
Etymology
Of uncertain origin. Usually regarded as borrowed from Latin catīllus (“small bowl”), diminutive of catīnus (“bowl, basin”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɑ.ti.lɑz/
Noun
*katilaz m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *katilaz | *katilōz, *katilōs |
| vocative | *katil | *katilōz, *katilōs |
| accusative | *katilą | *katilanz |
| genitive | *katilas, *katilis | *katilǫ̂ |
| dative | *katilai | *katilamaz |
| instrumental | *katilō | *katilamiz |
Descendants
- Proto-West Germanic: *katil
- Old Norse: ketill
- Gothic: 𐌺𐌰𐍄𐌹𐌻𐍃 (katils)
- → Proto-Slavic: *kotьlъ
- → Proto-Finnic: *kattila (see there for further descendants)
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*katilaz”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 211