Reconstruction:Proto-West Germanic/katil
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *katilaz.
Noun
*katil m[1]
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *katil | |
| Genitive | *katilas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *katil | *katilō, *katilōs |
| Accusative | *katil | *katilā |
| Genitive | *katilas | *katilō |
| Dative | *katilē | *katilum |
| Instrumental | *katilu | *katilum |
Descendants
- Old English: ċietel, ċietil, ċytel, ċitel, ċetel
- Old Frisian: tsietel, zetel, szetel, sthitil, ketel, tsetel
- Old Saxon: ketil
- Old Dutch: *ketil
- Old High German: kezzil, chezzil
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 216: “PWGmc *katil”