kienen
Dutch
Etymology
From the interjection kien used in the game, with verbal suffix -en. The interjection kien derives from French quine.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
kienen
- (intransitive) to play kienen, a variant of bingo
Conjugation
| Conjugation of kienen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kienen | |||
| past singular | kiende | |||
| past participle | gekiend | |||
| infinitive | kienen | |||
| gerund | kienen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kien | kiende | ||
| 2nd person sing. (jij) | kient, kien2 | kiende | ||
| 2nd person sing. (u) | kient | kiende | ||
| 2nd person sing. (gij) | kient | kiende | ||
| 3rd person singular | kient | kiende | ||
| plural | kienen | kienden | ||
| subjunctive sing.1 | kiene | kiende | ||
| subjunctive plur.1 | kienen | kienden | ||
| imperative sing. | kien | |||
| imperative plur.1 | kient | |||
| participles | kienend | gekiend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Further reading
- kienen on the Dutch Wikipedia.Wikipedia nl