kjalki
See also: kjálki
Norwegian Nynorsk
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /²çalçi/
Noun
kjalki m
- (dialectal, West Telemark) alternative form of kjelke
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *kelkô, *kelukô.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkjalki/
Noun
kjalki m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kjalki | kjalkinn | kjalkar | kjalkarnir |
| accusative | kjalka | kjalkann | kjalka | kjalkana |
| dative | kjalka | kjalkanum | kjǫlkum | kjǫlkunum |
| genitive | kjalka | kjalkans | kjalka | kjalkanna |
Related terms
- kjǫlr m (“keel”)
Descendants
- Icelandic: kjálki
- Faroese: kjálki
- Norwegian Nynorsk: kjelke, kjalke; (dialectal) kjalki
- Elfdalian: tjåke
- Swedish: kälke
- Danish: kælke, kælk
- Norwegian Bokmål: kjelke
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “kjalki”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 241; also available at the Internet Archive
- J.Fritzners ordbok over Det gamle norske sprog, dvs. norrøn ordbok ("J.Fritnzer's dictionary of the old Norwegian language, i.e. Old Norse dictionary"), on kjalki.