Czech
Etymology
Inherited from Old Czech klaněti, kláněti, from Proto-Slavic *klaňati. By surface analysis, klonit + -ět.
Pronunciation
Verb
klanět impf
- (reflexive with se) to bow (to bend oneself as a gesture of respect or deference)
Conjugation
Conjugation of klanět
| infinitive
|
klanět, klaněti
|
active adjective
|
klanějící, klanící
|
| verbal noun
|
klanění
|
passive adjective
|
—
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
klaním |
klaníme |
— |
klanějme, klaňme
|
| 2nd person
|
klaníš |
klaníte |
klaněj, klaň |
klanějte, klaňte
|
| 3rd person
|
klaní |
klanějí, klaní |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive klanět.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
klaněl |
klaněli |
— |
—
|
| masculine inanimate
|
klaněly |
—
|
| feminine
|
klaněla |
—
|
| neuter
|
klanělo |
klaněla |
klaněno |
—
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
klaněje, klaně |
—
|
| feminine + neuter singular
|
klanějíc, klaníc |
—
|
| plural
|
klanějíce, klaníce |
—
|
|
Derived terms
Further reading