knífr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *knībaz (“knife”).
Noun
knífr m (genitive knífs, plural knífar)
- knife
- Synonym: dálkr
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knífr | knífrinn | knífar | knífarnir |
| accusative | kníf | knífinn | knífa | knífana |
| dative | knífi | knífinum | knífum | knífunum |
| genitive | knífs | knífsins | knífa | knífanna |