knagen
Danish
Etymology 1
From knage (“to creak”).
Noun
knagen c
- creak (sound produced by anything that creaks)
Synonyms
Etymology 2
Noun
knagen c
Dutch
Etymology
From Middle Dutch cnagen, from Old Dutch *gnagan, *knagan, from Proto-West Germanic *gnagan, from Proto-Germanic *gnaganą.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknaː.ɣə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -aːɣən
Verb
knagen
- to gnaw
Conjugation
| Conjugation of knagen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | knagen | |||
| past singular | knaagde | |||
| past participle | geknaagd | |||
| infinitive | knagen | |||
| gerund | knagen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | knaag | knaagde | ||
| 2nd person sing. (jij) | knaagt, knaag2 | knaagde | ||
| 2nd person sing. (u) | knaagt | knaagde | ||
| 2nd person sing. (gij) | knaagt | knaagde | ||
| 3rd person singular | knaagt | knaagde | ||
| plural | knagen | knaagden | ||
| subjunctive sing.1 | knage | knaagde | ||
| subjunctive plur.1 | knagen | knaagden | ||
| imperative sing. | knaag | |||
| imperative plur.1 | knaagt | |||
| participles | knagend | geknaagd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Norwegian
Adjective
knagen