konduktör

See also: konduktor, Konduktor, kondüktör, and konduktør

Swedish

Etymology

Borrowed from French conducteur, from Latin condūcō (combine, drag together). Doublet of kondottiär.

Noun

konduktör c (feminine: konduktörska (rarely used))

  1. conductor (public transportation person)

Declension

Declension of konduktör
nominative genitive
singular indefinite konduktör konduktörs
definite konduktören konduktörens
plural indefinite konduktörer konduktörers
definite konduktörerna konduktörernas

Synonyms

See also

Further reading

Vilamovian

Noun

konduktör m (plural konduktörn)

  1. conductor (public transportation person)