kondygnacja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin contignātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔn.dɘɡˈna.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: kon‧dyg‧na‧cja

Noun

kondygnacja f

  1. (architecture) floor, storey

Declension

Declension of kondygnacja
singular plural
nominative kondygnacja kondygnacje
genitive kondygnacji kondygnacji/kondygnacyj (archaic)
dative kondygnacji kondygnacjom
accusative kondygnację kondygnacje
instrumental kondygnacją kondygnacjami
locative kondygnacji kondygnacjach
vocative kondygnacjo kondygnacje

Derived terms

adjective

Further reading

  • kondygnacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kondygnacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.