konungadöme
Swedish
Etymology
From Old Norse konungdómr, from Proto-Germanic *kuningadōmaz. Equivalent to konung + -a- + -döme.
Noun
konungadöme n
- (archaic or very formal) kingdom
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | konungadöme | konungadömes |
| definite | konungadömet | konungadömets | |
| plural | indefinite | konungadömen | konungadömens |
| definite | konungadömena | konungadömenas |