konungadöme

Swedish

Etymology

From Old Norse konungdómr, from Proto-Germanic *kuningadōmaz. Equivalent to konung +‎ -a- +‎ -döme.

Noun

konungadöme n

  1. (archaic or very formal) kingdom

Declension

Declension of konungadöme
nominative genitive
singular indefinite konungadöme konungadömes
definite konungadömet konungadömets
plural indefinite konungadömen konungadömens
definite konungadömena konungadömenas

Synonyms