konungarike
Swedish
Etymology
From Old Norse konungríki, from Proto-Germanic *kuningarīkiją. Equivalent to konung + -a- + rike.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkoːˌnɵŋariːkɛ/
Noun
konungarike n
- (archaic) kingdom
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | konungarike | konungarikes |
| definite | konungariket | konungarikets | |
| plural | indefinite | konungariken | konungarikens |
| definite | konungarikena | konungarikenas |