konungarike

Swedish

Etymology

From Old Norse konungríki, from Proto-Germanic *kuningarīkiją. Equivalent to konung +‎ -a- +‎ rike.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkoːˌnɵŋariːkɛ/

Noun

konungarike n

  1. (archaic) kingdom

Declension

Declension of konungarike
nominative genitive
singular indefinite konungarike konungarikes
definite konungariket konungarikets
plural indefinite konungariken konungarikens
definite konungarikena konungarikenas

Synonyms

Further reading