korra

See also: korrá

Albanian

Verb

korra

  1. first-person singular aorist of korr

Estonian

Noun

korra

  1. genitive singular of kord

Hungarian

Etymology

kor +‎ -ra

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkorːɒ]
  • Hyphenation: kor‧ra

Noun

korra

  1. sublative singular of kor

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkʰɔrːa/
  • Rhymes: -ɔrːa

Verb

korra (weak verb, third-person singular past indicative korraði, supine korrað)

  1. (intransitive) to rattle (from the throat)
    Synonym: snörla

Usage notes

  • This verb is often used impersonally, i.e. það korrar í [pronoun/name in dative case].

Conjugation

korra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að korra
supine sagnbót korrað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 korrandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég korra korraði korri korraði
þú korrar korraðir korrir korraðir
hann, hún, það korrar korraði korri korraði
plural við korrum korruðum korrum korruðum
þið korrið korruðuð korrið korruðuð
þeir, þær, þau korra korruðu korri korruðu
imperative boðháttur
singular þú korra (þú), korraðu
plural þið korrið (þið), korriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

  • korr (“rattle in the throat”)

Romani

Noun

korra

  1. nominative plural of korr
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.