Turkish
Pronunciation
- IPA(key): /koˈjun/ (noun)
- IPA(key): /ˈko.jun/ (verb)
- Hyphenation: ko‧yun
Etymology 1
From Ottoman Turkish قویون (koyun), from Proto-Turkic *kōń. Cognate with Azerbaijani qoyun, Old Turkic 𐰸𐰆𐰪 (koñ), Turkmen goýun, Kazakh қой (qoi), Uzbek qo'y. Related to written Mongolian ᠬᠣᠨᠢᠨ (qonin, “sheep”), Mongolian хонь (xonʹ, “sheep”), Buryat хонин (xonin, “sheep”) and Kalmyk хөн (xön, “sheep”), but the nature of relationship is unclear; the Mongolic terms may be borrowed from Turkic. Pedersen derived all of these forms from Old Armenian խոյ (xoy), but in Doerfer's opinion this is phonetically impossible. Ačaṙyan too regards the resemblance to Old Armenian խոյ (xoy) as accidental.
Noun
koyun (definite accusative koyunu, plural koyunlar)
- sheep
- (figurative, derogatory, by extension) A person who tends to be led by others easily, specifically AKP voters.
Declension
Declension of koyun
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
koyun
|
koyunlar
|
| definite accusative
|
koyunu
|
koyunları
|
| dative
|
koyuna
|
koyunlara
|
| locative
|
koyunda
|
koyunlarda
|
| ablative
|
koyundan
|
koyunlardan
|
| genitive
|
koyunun
|
koyunların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunum
|
koyunlarım
|
| 2nd singular
|
koyunun
|
koyunların
|
| 3rd singular
|
koyunu
|
koyunları
|
| 1st plural
|
koyunumuz
|
koyunlarımız
|
| 2nd plural
|
koyununuz
|
koyunlarınız
|
| 3rd plural
|
koyunları
|
koyunları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunumu
|
koyunlarımı
|
| 2nd singular
|
koyununu
|
koyunlarını
|
| 3rd singular
|
koyununu
|
koyunlarını
|
| 1st plural
|
koyunumuzu
|
koyunlarımızı
|
| 2nd plural
|
koyununuzu
|
koyunlarınızı
|
| 3rd plural
|
koyunlarını
|
koyunlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunuma
|
koyunlarıma
|
| 2nd singular
|
koyununa
|
koyunlarına
|
| 3rd singular
|
koyununa
|
koyunlarına
|
| 1st plural
|
koyunumuza
|
koyunlarımıza
|
| 2nd plural
|
koyununuza
|
koyunlarınıza
|
| 3rd plural
|
koyunlarına
|
koyunlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunumda
|
koyunlarımda
|
| 2nd singular
|
koyununda
|
koyunlarında
|
| 3rd singular
|
koyununda
|
koyunlarında
|
| 1st plural
|
koyunumuzda
|
koyunlarımızda
|
| 2nd plural
|
koyununuzda
|
koyunlarınızda
|
| 3rd plural
|
koyunlarında
|
koyunlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunumdan
|
koyunlarımdan
|
| 2nd singular
|
koyunundan
|
koyunlarından
|
| 3rd singular
|
koyunundan
|
koyunlarından
|
| 1st plural
|
koyunumuzdan
|
koyunlarımızdan
|
| 2nd plural
|
koyununuzdan
|
koyunlarınızdan
|
| 3rd plural
|
koyunlarından
|
koyunlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunumun
|
koyunlarımın
|
| 2nd singular
|
koyununun
|
koyunlarının
|
| 3rd singular
|
koyununun
|
koyunlarının
|
| 1st plural
|
koyunumuzun
|
koyunlarımızın
|
| 2nd plural
|
koyununuzun
|
koyunlarınızın
|
| 3rd plural
|
koyunlarının
|
koyunlarının
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koyunum
|
koyunlarım
|
| 2nd singular
|
koyunsun
|
koyunlarsın
|
| 3rd singular
|
koyun koyundur
|
koyunlar koyunlardır
|
| 1st plural
|
koyunuz
|
koyunlarız
|
| 2nd plural
|
koyunsunuz
|
koyunlarsınız
|
| 3rd plural
|
koyunlar
|
koyunlardır
|
|
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “koyun”, in Nişanyan Sözlük
- Levitskaja, L. S., Dybo, A. V., Rassadin, V. I. (2000) “қой”, in Etimologičeskij slovarʹ tjurkskix jazykov [Etymological Dictionary of Turkic Languages] (in Russian), volume 6, Moscow: Indrik, page 23f.
- Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “խոյ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume 3, Yerevan: University Press, page 391a
- Doerfer, Gerhard (1967) Türkische und mongolische Elemente im Neupersischen [Turkic and Mongolian Elements in New Persian] (Akademie der Wissenschaften und der Literatur: Veröffentlichungen der Orientalischen Kommission; 20)[1] (in German), volume III, Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, § 1590
Etymology 2
Inherited from Ottoman Turkish قوین (koyun, “bosom”), from Proto-Turkic *kōń.
Noun
koyun (definite accusative koynu, plural koyunlar)
- in-between the arms, embrace
- Place between the bosom and clothing, sometimes used as storage of valuables.
- (figurative) protective and compassionate environment
Declension
Declension of koyun
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
koyun
|
koyunlar
|
| definite accusative
|
koynu
|
koyunları
|
| dative
|
koyna
|
koyunlara
|
| locative
|
koyunda
|
koyunlarda
|
| ablative
|
koyundan
|
koyunlardan
|
| genitive
|
koynun
|
koyunların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynum
|
koyunlarım
|
| 2nd singular
|
koynun
|
koyunların
|
| 3rd singular
|
koynu
|
koyunları
|
| 1st plural
|
koynumuz
|
koyunlarımız
|
| 2nd plural
|
koynunuz
|
koyunlarınız
|
| 3rd plural
|
koyunları
|
koyunları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynumu
|
koyunlarımı
|
| 2nd singular
|
koynunu
|
koyunlarını
|
| 3rd singular
|
koynunu
|
koyunlarını
|
| 1st plural
|
koynumuzu
|
koyunlarımızı
|
| 2nd plural
|
koynunuzu
|
koyunlarınızı
|
| 3rd plural
|
koyunlarını
|
koyunlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynuma
|
koyunlarıma
|
| 2nd singular
|
koynuna
|
koyunlarına
|
| 3rd singular
|
koynuna
|
koyunlarına
|
| 1st plural
|
koynumuza
|
koyunlarımıza
|
| 2nd plural
|
koynunuza
|
koyunlarınıza
|
| 3rd plural
|
koyunlarına
|
koyunlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynumda
|
koyunlarımda
|
| 2nd singular
|
koynunda
|
koyunlarında
|
| 3rd singular
|
koynunda
|
koyunlarında
|
| 1st plural
|
koynumuzda
|
koyunlarımızda
|
| 2nd plural
|
koynunuzda
|
koyunlarınızda
|
| 3rd plural
|
koyunlarında
|
koyunlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynumdan
|
koyunlarımdan
|
| 2nd singular
|
koynundan
|
koyunlarından
|
| 3rd singular
|
koynundan
|
koyunlarından
|
| 1st plural
|
koynumuzdan
|
koyunlarımızdan
|
| 2nd plural
|
koynunuzdan
|
koyunlarınızdan
|
| 3rd plural
|
koyunlarından
|
koyunlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
koynumun
|
koyunlarımın
|
| 2nd singular
|
koynunun
|
koyunlarının
|
| 3rd singular
|
koynunun
|
koyunlarının
|
| 1st plural
|
koynumuzun
|
koyunlarımızın
|
| 2nd plural
|
koynunuzun
|
koyunlarınızın
|
| 3rd plural
|
koyunlarının
|
koyunlarının
|
|
Etymology 3
Verb
koyun
- second-person plural imperative of koymak
Etymology 4
Noun
koyun
- genitive singular of koy
- second-person singular possessive of koy
Further reading