Czech
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *krajati (compare *krojiti).[1]
Pronunciation
Verb
krájet impf (perfective nakrájet)
- to cut, to slice, to chop
- krájet cibuli ― to slice an onion
- krájet chleba ― to slice bread
Conjugation
Conjugation of krájet
| infinitive
|
krájet, krájeti
|
active adjective
|
krájející
|
| verbal noun
|
krájení
|
passive adjective
|
krájený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
krájím |
krájíme |
— |
krájejme
|
| 2nd person
|
krájíš |
krájíte |
krájej |
krájejte
|
| 3rd person
|
krájí |
krájejí, krájí |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive krájet.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
krájel |
krájeli |
krájen |
krájeni
|
| masculine inanimate
|
krájely |
krájeny
|
| feminine
|
krájela |
krájena
|
| neuter
|
krájelo |
krájela |
krájeno |
krájena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
krájeje |
—
|
| feminine + neuter singular
|
krájejíc |
—
|
| plural
|
krájejíce |
—
|
|
References
- ^ Simpson, G. W. (1951). The Names "Rus", "Russia", "Ukraine" and Their Historical Background. Canada: Trident Press, p. 14
Further reading