kritiki

From Latin criticus, from Greek Ancient Greek κριτικός (kritikós), from κρῐτής (krĭtḗs, “a judge”), from κρῑ́νω (krī́nō, “judge, decide”).

• IPA^(key): /kriˈtiki/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iki
• Hyphenation: kri‧ti‧ki

kritiki (present kritikas, past kritikis, future kritikos, conditional kritikus, volitive kritiku)

1. (transitive) to criticize; to find fault with; censure.
   • 1906, Antaŭparolo, Verkaro de V. N. Devjatnin, Unua libro:

     Oni min kritiku, oni min insultu, aŭ laŭdu,--por mi persone ĝi estas tute egala

     criticize me, insult me or praise--for me personally it is all the same

   • 1908, Moderna Magdaleno, from the collection Rakontoj by Jakub Arbes, translated by Josef Grňa[1]

     Estas vere — ĝi fariĝis viro, ĉe kiu oni povis nenion kritiki

     It is true — it became a man, about whom no one could criticize anything