kronen
English
Noun
kronen
- plural of krone
Danish
Noun
kronen c
- definite singular of krone
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkroːnə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: kro‧nen
- Rhymes: -oːnən
Etymology 1
From Middle Dutch cronen. Equivalent to kroon + -en.
Verb
kronen
- (transitive) to coronate
- (transitive, by extension) to crown, adorn with a coronet, wreath etc.
- (transitive, figuratively) to acclaim, hail, acknowledge ... a winner, champion etc.
Conjugation
| Conjugation of kronen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kronen | |||
| past singular | kroonde | |||
| past participle | gekroond | |||
| infinitive | kronen | |||
| gerund | kronen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kroon | kroonde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kroont, kroon2 | kroonde | ||
| 2nd person sing. (u) | kroont | kroonde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kroont | kroonde | ||
| 3rd person singular | kroont | kroonde | ||
| plural | kronen | kroonden | ||
| subjunctive sing.1 | krone | kroonde | ||
| subjunctive plur.1 | kronen | kroonden | ||
| imperative sing. | kroon | |||
| imperative plur.1 | kroont | |||
| participles | kronend | gekroond | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: kroon
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
kronen
- plural of kroon
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
kronen m or f
- definite masculine singular of krone