krotit

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech krotiti, from Proto-Slavic *krotiti.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkrocɪt]

Verb

krotit impf (perfective zkrotit)

  1. (transitive) to tame
    Synonym: ochočit
  2. (reflexive with se) to control oneself, to moderate one's behaviour or manner
    Synonym: mírnit se

Conjugation

Conjugation of krotit
infinitive krotit, krotiti active adjective krotící


verbal noun krocení passive adjective krocený
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person krotím krotíme kroťme
2nd person krotíš krotíte kroť kroťte
3rd person krotí krotí

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive krotit.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate krotil krotili krocen kroceni
masculine inanimate krotily kroceny
feminine krotila krocena
neuter krotilo krotila kroceno krocena
transgressives present past
masculine singular krotě
feminine + neuter singular krotíc
plural krotíce

Derived terms

Further reading