Czech
Etymology
Inherited from Old Czech krotiti, from Proto-Slavic *krotiti.
Pronunciation
Verb
krotit impf (perfective zkrotit)
- (transitive) to tame
- Synonym: ochočit
- (reflexive with se) to control oneself, to moderate one's behaviour or manner
- Synonym: mírnit se
Conjugation
Conjugation of krotit
| infinitive
|
krotit, krotiti
|
active adjective
|
krotící
|
| verbal noun
|
krocení
|
passive adjective
|
krocený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
krotím |
krotíme |
— |
kroťme
|
| 2nd person
|
krotíš |
krotíte |
kroť |
kroťte
|
| 3rd person
|
krotí |
krotí |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive krotit.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
krotil |
krotili |
krocen |
kroceni
|
| masculine inanimate
|
krotily |
kroceny
|
| feminine
|
krotila |
krocena
|
| neuter
|
krotilo |
krotila |
kroceno |
krocena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
krotě |
—
|
| feminine + neuter singular
|
krotíc |
—
|
| plural
|
krotíce |
—
|
|
Derived terms
Further reading