kynda

Cornish

Noun

kynda m (plural kyndys)

  1. kind

Icelandic

Etymology

From Old Norse kynda, from Proto-Germanic *kundijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈcʰɪnta/
    Rhymes: -ɪnta
    Homophone: kinda

Verb

kynda (weak verb, third-person singular past indicative kynti, supine kynt)

  1. to light or tend (a fire)
    • An Icelandic poem by Davíð Stefánsson
      Konan, sem kyndir ofninn minn.
      The woman who heats my furnace.
  2. to heat (a building, room, etc.)

Conjugation

kynda – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur kynda
supine sagnbót kynt
present participle
kyndandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég kyndi kynti kyndi kynti
þú kyndir kyntir kyndir kyntir
hann, hún, það kyndir kynti kyndi kynti
plural við kyndum kyntum kyndum kyntum
þið kyndið kyntuð kyndið kyntuð
þeir, þær, þau kynda kyntu kyndi kyntu
imperative boðháttur
singular þú kynd (þú), kyntu
plural þið kyndið (þið), kyndiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kyntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
kyntur kynt kynt kyntir kyntar kynt
accusative
(þolfall)
kyntan kynta kynt kynta kyntar kynt
dative
(þágufall)
kyntum kyntri kyntu kyntum kyntum kyntum
genitive
(eignarfall)
kynts kyntrar kynts kyntra kyntra kyntra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
kynti kynta kynta kyntu kyntu kyntu
accusative
(þolfall)
kynta kyntu kynta kyntu kyntu kyntu
dative
(þágufall)
kynta kyntu kynta kyntu kyntu kyntu
genitive
(eignarfall)
kynta kyntu kynta kyntu kyntu kyntu

Derived terms

  • kynda undir